[Mania]

Cieszę się, że znalazłam ten wątek, wprawdzie dotyczy kociąt, a moim zmartwieniem jest szczeniak, ale lektura mnie uspokoiła .
Moja najmłodsza, adoptowana suczka została złapana na sedalin jako całkowity dzikus i od razu wysterylizowana, lekarz ocenił ją na jakieś 5 miesięcy. Poczytałam różne opinie i trochę się martwiłam o jej dalszy rozwój, ale widzę, że kastracja kociąt się sprawdza, więc Zorka też nie powinna mieć problemów.
Z moich doświadczeń pooperacyjnych z psami i kotami: 2-3 dni gorszego samopoczucia, przy czym wydaje mi się, że większym dyskomfortem jest ubranko/kołnierz niż sam szew. Raczej musiałam uważać, żeby się nie forsowały nadmiernie przez kilka dni, dla pewności.

[klauduska]

[rEni]

Słuchajcie,

Zadziwiło mnie to co przeczytałam w tym poście o wczesnej sterylizacji, o wczesnej kastracji, nawet zrobiło mi się trochę przykro i smutno czytając o tym, iż praktycznie nie ma przeciwwskazań do kastrowania młodziutkich kotów, czy też młodziutkich kotek, gdyż nie odbija się to negatywnie na ich zdrowiu w przyszłości. Dla mnie jest to jednak okrutne. Fakt faktem, że czasami może to być konieczne z różnych powodów, np. kocurek bardzo szybko dojrzeje, w domu możemy mieć parki, które mogą nam zgotować niechciane ciąże, albo że chcemy to zrobić w bezpieczny sposób, pod naszym nadzorem zanim wydamy kocie nowym właścicielom.

Uważam osobiście, że kastracje, sterylizacje powinny się wtedy odbywać kiedy jest to konieczne. Jeśli to możliwe, bo kotek zostaje u nas, bo nie stwarza problemów z ogromnymi miałkami to dajmy mu dojrzeć. Nie potrzebuję tego popierać wiedzą medyczną, to przecież jest dziecko. Nie chodzi mi o to, żeby rozwinął dla mojego widzimisie jakiś piękny głos, czy proporcje, po prostu niech będzie cały tak długo jak to jest możliwe jeśli nie sprawia kłopotów. Potem i tak zrobimy swoje. W końcu natura nie obdarowała nas wysterylizowanymi kotkami, wykastrowanymi kocurami. To my ludzie jesteśmy odpowiedzialni za bezdomność, za schroniska, za cywilizację, bośmy się w ewolucji tak pięknie wybili. Kastrowanie jak najszybciej, tak jak to robią np. Amerykanie kojarzy mi się niestety z najprostszym rozwiązaniem, najprostszym i najwygodniejszym dla nas ludzi. A czy dla kotów? Trzeba by zapytać koty.

[agal]

[klauduska]

rEni, już kilka razy było pisane w tym temacie, żeby nie uczłowieczać zwierząt. Nie jesteśmy takim samym gatunkiem i nigdy nie będziemy!

Wczoraj Ambra została wykastrowana. Po kilku godzinach szalała na całego z rodzeństwem :)

edit:
Pisałam to, samo co agal, więc po prostu się podpisuję pod jej wypowiedzią :)
Dodam jeszcze, że oglądanie kotki w rujce to NIC przyjemnego. Ani dla właściciela, ani tym bardziej dla kotki. Chciałabym, żeby hodowla kotów była łatwiejsza pod tym względem [i pod paroma jeszcze :P], ale w życiu nie chciałabym, żeby moje nakolankowce przechodziły przez rujki. Absolutnie zbyteczne to jest dla nich.

[Tufitka]

Wprawdzie nie prowadzę hodowli ale uważam, że kotki należy jak najwcześniej sterylizować (przed pierwszą rujką). W zeszłym roku pierwszy raz w domu zawitały u mnie dwie kotki. Umówiliśmy się z wetem, że sterylka będzie przed rujką. Jednak jedna kotka dostała ją szybciej (przyspieszyliśmy sterylkę ze względu na nią - nie było powikłań). Oglądanie kotki w rujce to NIC przyjemnego. Kotka się męczy, bo nie można dopuścić do niej kocura, w tym czasie niewiele je, tylko jej "dupa w głowie". Ludzie się męczą. Na prawdę nic przyjemnego. Druga kotka zaniepokojona zachowaniem koleżanki. Jeden wielki niepokój w domu. Po sterylce koty się bawią, jedzą, nie mają wahań nastrojów. Jest spokój. Trzecią też ciachaliśmy chwilę przed. Wszystkie trzy mają się dobrze, nie zawracają sobie głowy sprawami prokreacji. Koty to nie ludzie i nie można im przypisywać takich emocji jakie mają ludzie.

[agal]

Odniosę się jeszcze do tego fragmentu Twojej wypowiedzi

[Ines]

Zgadzam się w 100% z Agal, Tufitką i Klauduską.

Dla mnie oglądanie moich dziewczyn w rui to naprawdę koszmar. Nie chodzi o to, że mi przeszkadza to, że plączą się pod nogami i krzyczą - chodzi mi o to, jak się męczą. Tula miała tych ruj naprawdę niewiele, do policzenia na palcach jednej ręki, w dużych odstępach czasu i bardzo krótkie, ale za każdym razem już byłam gotowa dzwonić do lecznicy i zamówić kastrację na zaraz po. Kotka w rui to po prostu nie jest ta sama kotka. Na co dzień patrzę Tuli w oczy i z nich aż bije jej inteligencja. Kiedy ma ruję to spojrzenie jest po prostu głupie, tępe. Z czułej, myślącej istoty robi się po prostu najprymitywniejsze z prymitywnych zwierzę. Jeśli kotka nie jest hodowlaną to należy, po prostu trzeba jej tego oszczędzić.

Serce mnie boli na myśl o Aurelce - nie wykastrowałam jej od razu, bo miała być kotką hodowlaną. Zastanawiałam się, czy ostatecznie będzie, bo choć aparycję ma doskonałą, miałam zastrzeżenia do jej charakteru - zachowywała się tak, jakby miała jakby taki koci "autyzm". Żyła w swoim świecie i tylko czasem wychodziła z niego do nas. Myślałam, że mam czas do namysłu. Ostatecznie los zdecydował za mnie - wykryliśmy u Aurelki wadę genetyczną i musieliśmy ją wykastrować, bez względu na moje dywagacje na temat jej charakteru. Ale Aurelka w międzyczasie wpadła w ciągłą ruję - w końcu po podaniu hormonów udało się ją wyciszyć i wykastrować, ale co się w tym krótkim (ale jednak) czasie namęczyła, tego nigdy jej nie zwrócę... i nigdy sobie nie wybaczę.

A po kastracji... Aurelka to zupełnie inny kot. Jej świat już nie istnieje, teraz całą sobą żyje w naszym. Jest ciągle spragniona naszego towarzystwa, pieszczot, uwagi. Wreszcie mamy kota, który żyje z nami, a nie obok nas. A przede wszystkim - Aurelka zawsze była taka trochę nieśmiała, niepewna siebie, a nawet może odrobinę płochliwa. Teraz jest pewną siebie, śmiałą i rezolutną koteczką. I nie jest bardziej leniwa, ani mniej ruchliwa. Bawi się tak samo chętnie i z takim samym zaangażowaniem pędząc za wędką nie wyrabia na zakrętach i wjeżdża z rozpędu w ścianę jak wcześniej

Kociaki wychodzące z mojej hodowli będą już wykastrowane. Jest zbyt wiele naprawdę poważnych argumentów za wczesną kastracją, żeby wynikający z emocjonalnego podejścia do sprawy argument przeciwko, bo "to jeszcze dziecko", mógł przeważyć szalę.

[rEni]

Moje kochane dziewczynki

Mój wpis dotyczy wczesnej i bardzo wczesnej kastracji naszych zwierząt, a nie kastracji w ogóle jak to sobie tutaj ładnie przeczytałyście. Tylko miesiącami nie operowałam, czyli wiekiem kocim. Ot co. Nie mam możliwości się teraz rozpisywać bo robota mnie goni. Jeśli ktoś kastruje w młodszym wieku, bo np. zwierz bardzo wcześnie dojrzał i się męczy z powodu popędu to też jest dla mnie ok. Celowo nie operuję miesiącami, bo u każdego kota jest inaczej. Osobiście swojego kocura, zwłaszcza kocura, bo z kotkami jest inaczej nie chciałabym kastrować przed ukończeniem 8 miesiąca życia, JEŚLI TO MOŻLIWE, a jeśli to możliwe to trochę później, najchętniej gdyby miał 12 miesięcy skończone.

Agal, fakt, że jestem winna poprzez moje myślenie przepełnieniu w schroniskach, he, uważam to za przesadę i prosiłabym o większe ważenie słów, którymi tak ładnie się my ludzie umiemy posługiwać.

[Ines]

Reni, ale nikt z nas nie wie w jakim wieku kot zacznie dojrzewać, to sama natura raczy wiedzieć. A czekać aż kot zacznie się męczyć i dopiero wtedy decydować się na kastrację - moim zdaniem jest to po prostu okrutne. To jak wiedzieć, że kot ma na coś zachorować, ale nie zapobiegać chorobie, ale poczekać aż się pojawią objawy i wtedy dopiero zastanawiać się nad leczeniem.

[agal]

Kastruję młode kocięta od blisko 7 lat. Mam w domu tez wczesna kastratkę - Dzidzię (ona jest młodziutka, ma niecałe 2,5 roku). Obserwuję rozwój moich kotów u ludzi (i u siebie ;) ), patrzę też na koty kastrowane później.

Na plus wczesnej kastracji:
1) kociak lepiej znosi narkozę, szybciej się regeneruje po zabiegu - mówię tu też o kotkach; starszy kot - ryzyko narkozy;
2) nie ma szoku metabolicznego - nie trzeba tak uważac na jedzenie (oczywiście, nie warto przekarmiać ;) - Dzidzia jest tego przykładem);
3) nie ma czekania - czy już śmierdzi z kuwety, czy te śpiewy, to śpiewy z powodu dojrzewania, czy po prostu tak; czy ruja minie - czy przyblokować na chwilę, żeby narządy nie były przekrwione do zabiegu - czyli szprycowania hormonami - to wszystko zwiększa ryzyko zachorowania na raka sutka;
4) mój stres jako hodowcy - czy kot zostanie wykastrowany, jak było w umowie, czy może przyjdzie znajomy, który powie - taki śliczny kotek, ja bym chciał po takim kociaczki; albo durny wet, co to wymyśli jeden miot dla zdrowotności; i żeby nie było - nie chodzi o pieniądze, tylko o moją pracę hodowlaną - kota do hodowli może ode mnie kupić ktoś, kto ma pojęcie, czym jest hodowla, co chce osiągnąć, dlaczego ten, a nie inny kot; jesli uznaję, że kot nie nadaje się do hodowli - to sie nie nadaje i już, i dla dobra rasy ma nie być rozmnazany;
5) co dla mnie najwazniejsze - mój wet robi zabieg - ja wiem, jak on to robi, że ma wprawę, że mi odda wybudzonego kota - kolejne dni po zabiegu to mój problem, nie nowego właściciela - to mój ukłon w jego stronę (kilkoro, którzy chcieli to zrobić u siebie i zrobili - żałują ;) ).

Czekanie bóg wie ile czasu, nie ma najmniejszego sensu. Kot i tak ma zostac wykastrowany i lepiej dla wszystkich będzie, jesli zrobi to mój wet i ja się tym kotem zaopiekuję po zabiegu.

Ag.

[Nina_Brzeg]

Znam zbyt wiele kocurów, z których kastracją czekano 'aż zacznie znaczyć' i to znaczenie im już zostało - podziękuje za takiego śmierdziela.
Mefisto zostanie wykastrowany styczeń/luty. 25 stycznia będzie miał 5 miesięcy. Ani mega wcześnie ani późno, wg mnie w sam raz.

[Tufitka]

[Skipper]

U mnie chłopaki wykastrowane w wieku 9,5 i 7,5 miesiąca jak zaczęły się śpiewy po nocach i posikiwanie przez Rico (a zaczął wcześnie, na szczęście jeszcze niezbyt śmierdząco) i w tej chwili nie mam z nimi żadnych problemów - w kuwecie nic nie czuć, Rico nawyk nie zdążył (na szczęście) się utrwalić, tak że nie obsikuje nic w domu.
Każdy kto przyjdzie mówi, że nic a nic nie czuć, że w domu są 2 kocury

[ Dodano: 2013-11-13, 20:06 ]

[Vega_k]

Skipper - my byliśmy świeżo po zabiegu kastracji, więc Chili miał wygolony kawałek łapki i z tej żyły była pobrana krew do glukometru i jednocześnie za chwilę igłą do badania.

A w kwestii kastracji - Chili dojrzał bardzo szybko i spać nam nie dawał, darł się jak kotka w ruji i zaczął znaczyć teren ( na szczęście tylko na działce podczas spacerów) został wykastrowany w wieku 5 miesięcy z haczykiem. Bez komplikacji. Kot jest cudownie przytualsty - ale w sumie zawsze taki był, więc to chyba nie miało wpływu.