[immortal]

Niedokwasota to zbyt niska ilość wydzielanego soku żołądkowego - może występować i u ludzi, i u zwierząt.

Najwięcej problemów z przechodzeniem na surową dietę mają psy, które wcześniej (nierzadko od szczenięcia) żywiły się suchą karmą bądź jedzeniem gotowanym - najczęściej przetworzonymi produktami o dużej ilości węglowodanów i zbyt niskiej zawartości tłuszczu oraz mięsa. Naturalnie, diety oparte o te aspekty nie wymagają dużej ilości kwasu żołądkowego. Wystarczy spojrzeć na pH żołądka psa żywionego BARFem - jest niskie, bo wynosi około 1, podczas gdy zwierzaka żywionego suchą karmą - od 3 do 4.

Długotrwałe żywienie psa którąkolwiek z ww diet niezaprzeczalnie rozleniwia przewód pokarmowy zwierzęcia. Z reguły przejście na BARF wymaga nieco czasu od organizmu na dostosowanie się do zmiany sposobu żywienia. U jednych przychodzi ono prosto i niezauważenie, u niektórych - jak przypuszczam - może trwać nieco dłużej. Czy to jeden z powodów, dla których w ostatnim czasie tak często dochodzi do problemów z przejściem psa na surową dietę? Czy długotrwałe żywienie zwierzaka nienaturalną żywnością może znacząco wpływać na środowisko w jego przewodzie pokarmowym?

Mój pies, żywiony od szczenięcia suchą karmą, na BARF przeszedł w wieku około 4 lat. Niestety, po niedługim czasie zauważyłam problemy wynikające z nowej diety - pierwszym objawem były niestrawione kawałki kości w kupie. U zdrowego psa, kość podlega wstępnemu trawieniu już w żołądku, gdzie pod wpływem kwasu solnego staje się miękka. Kawałki znalezione przeze mnie były jednak całkiem twarde. Jakiś czas później, na podstawie endoskopii, u CJ'a zdiagnozowano przewlekłe, limfocytarno-plazmatyczne zapalenie żołądka i jelit. Objawy, jakie występowały po posiłku, to ból brzucha, wzdęcia i luźny stolec. Lek, który zastosowano po badaniu, to m. in. omeprazol - lek z grupy inhibitorów pompy protonowej, zmniejszający wydzielanie do światła żołądka jonów wodorowych - powoduje zmniejszenie kwaśności soku żołądkowego. Wbrew nasileniu objawów, postanowiliśmy kontynuować leczenie psa w oparciu o ten lek. Z diety zostały wyłączone kości a mięso poddawane zostało obróbce termicznej (w ramach ciekawostki - przy podawaniu IPP, zwierzak po 14 godzinach od przyjęcia posiłku zwymiotował minimalnie strawioną surowizną). Po kilku tygodniach z leków zostało tylko siemię lniane - pies całkiem wrócił do zdrowia. Jeszcze przez jakiś czas gotowałam pokarm. Później odważyłam się znowu rozpocząć BARFowanie, jak się okazało, z pozytywnym rezultatem - w tym momencie pies je surowe mięso, co bez zarzutu toleruje, jednak bez kości - w dalszym ciągu nie trawi ich tak, jak należy. Połknięcie większego ochłapu mięsa skutkuje późniejszymi gazami. Papki warzywno-owoce zwierzak toleruje wyjątkowe dobrze, i to od zawsze - należy zaznaczyć, że nie wymagają one dużej ilości kwasu żołądkowego do obróbki.

Każda choroba układu pokarmowego zaburza proces trawienia i może zmniejszać ilość wydzielanego kwasu żołądkowego. Co jednak w przypadku, gdy przyczyną choroby wydaje się być właśnie zbyt mała ilość kwasu, a nie niedyspozycja żołądka?

Co się dzieje w przypadku wydzielania zbyt małej ilości kwasu żołądkowego? Zaburzony zostaje cały proces trawienia - gdy na jakimś etapie przewodu pokarmowego są nieprawidłowości, można przyjąć, że w jego odcinkach praca również będzie niepoprawna. Do skutków niedokwasoty należą m. in. alergie pokarmowe (testy z krwi w tym kierunku był jednym z elementów diagnostyki mojego psa - wykluczenie alergennych białek dało znaczącą poprawę), różnego rodzaju niedobory, w tym niedobór żelaza, witamin z gr B, cynku, a co za tym idzie - problemy z sierścią, zakażenia pasożytnicze (CJ miał lambiozę, która permanentnie wracała), zaburzenia mikroflory jelitowej.

W przypadku ludzi, przy zmianie sposobu żywienia na paleo, zmuszenie żołądka do bardziej wytężonej pracy polega zwykle na dwóch strategiach - z jednej strony na modyfikacji diety w taki sposób, by nawet nie w pełni zdrowy żołądek dał sobie z nią radę, a z drugiej strony staramy się pobudzić produkcję kwasu solnego, przy czym mogą być pomocne zioła. Niektórzy suplementują kwas solny z pozytywnym rezultatem.

Pytanie - jak zdiagnozować u zwierzaka niedokwasotę soku żołądkowego? Przy braku pewności w rozpoznaniu, suplementacja czy próba pobudzenia żołądka do produkcji zwiększonej ilości kwasu solnego wydają się dość ryzykowne - nie należy zapominać, że to silnie drażniąca substancja, która w nadmiarze również jest bardzo groźna...

[Hekate811]

Altek pierwsze lata życia był na suchej karmie, ale nie wyłącznie. Następnie z chęci możliwości kontroli nad tym co daje się psu, zmiana na gotowane i w końcu barf, na którego przeszedł w wieku 6 lat. Ale nie ma do niego szczęścia, zaczęło się od wybrzydzania. Jakiś czas potem strajki przy misce, ale jak się okazało spowodowane zapaleniem gruczołu krokowego. I tu już leczenie farmakologiczne źle znosił, ewidentnie po antybiotyku odrzucało go od miski. Lek przeciwzapalny szybko odrzuciłam gdy wieczorem zwymiotował poranną porcją żwaczy. Po kuracją ypozanne w końcu dostał upragnionego apetytu, choć niestety był problem z trawieniem kości, których kawałki można było znaleźć w kale.

Wraz z nastaniem lata doszło do zbiegnięcia się paru czynników które doprowadziły do niestrawności. Zastosowanie omeprazolu, a dzień wcześniej ranigastu, możliwe że podrażnione już wcześniej jelita przez kości i mały kawałek nieświeżej parówki, a potem podanie w celu poprawienia flory jelitowej żwaczy doprowadziło do biegunki gdzie wydalone zostały właśnie niestrawione żwacze. Od tego czasu Altek miał problem z trawieniem, przestał tolerować wieprza i indyka. Po wielu próbach z podawaniem surowego, potem próbach z gotowanym, na początku września z bezradności wróciłam do suchej karmy. Tutaj na początku wypróżnienia były bardziej obfite, z czasem się poprawiły. Samopoczucie psa też się polepszyło, powrócił do wcześniejszej wagi. Równolegle włączona została suplementacja L-glutaminą. Wraz z poprawą trawienia zaczęłam powoli wprowadzać dodatki, jedne są dobrze tolerowane (olej z dorsza, z surowych mięs dodawanych w niewielkiej ilości do karmy to: strusina ale bez ścięgien i żył bo puki co te spowodowały biegunkę, chuda wołowina, jeleń, ostatnio spirulina), inne od razu powodują nietolerancję.

Zmiany suchych karm (zaczęłam od takiej z prostym składem, teraz markus black angus tłoczona na zimno) są dobrze tolerowane, jednakże stan futra ciągle jest tragiczny. A piękne lśniące i gęste futro było kiedyś Altkową wizytówką. Najprawdopodobniej organizm ciągle zbyt słabo przyswaja...

Zostały przeprowadzone badania pod kątem trzustki, która okazała się w porządku. I tak szperając w internecie też dotarłam do informacji o niedokwasocie która najbardziej mi tu pasuje, niestety głównie są one przedstawiane w odniesieniu do ludzi. Kwas żołądkowy (kwas solny) oprócz zapoczątkowania trawienia jest barierą , linią obrony przed zatruciami pokarmowymi, bakteriami, pasożytami. I to się zgadza, bo nifuroksazyd już nieraz w ostatnim czasie był bardzo pomocny po nagłych rozluźnieniach stolca. Jednak nim przeprowadzę jakąś drastyczną kurację na wybicie ewentualnych lambii czy bakterii, chciałabym wyeliminować przyczynę by zapobiec szybkiemu ich nawrotowi.
Też zastanawiam się jak delikatnie pobudzić żołądek do wydzielania kwasu, tak by w końcu sam zaskoczył

[wolfinka]

Do badania pH tresci zoladka przydatne sa paski przeznaczone dla bydla, oczywiscie najlatwiej wykonac taki test jezeli pies wymiotuje. Przy niedokwasocie pomocne jest zastosowanie citropepsinu.