[Sihaya]

Surowcami zielarskimi są te części roślin, w których stężenie związków aktywnych chemicznie jest największe.
Rozróżniamy tutaj: kłącza, korzenie, korę, liście, kwiaty, koszyczki, ziele, owoce, nasiona i pąki. Do mniej popularnych surowców należą: szyszki i zarodniki.

Korzenie i kłącza ( z łac. radix, rhizoma) zbierane są najczęściej późną jesienią lub wczesną wiosną – w tym okresie nagromadzenie substancji leczniczych jest największe.

Kora (z łac. cortex). Najbardziej atrakcyjna pod względem leczniczym jest kora zbierana z młodych kilkuletnich drzew w okresie wczesnej wiosny.

Liście (z łac. folium) pozyskuje się w okresie kwitnienia roślin tuż przed bądź w trakcie kwitnienia. Liście powinny być zbierane tylko żywo zielone, zdrowe, dobrze rozwinięte, bez przebarwień i ubytków.

Ziele (z łac. herba) to całe pędy wraz z liśćmi i kwiatami zbierane najczęściej w czasie kwitnienia rośliny.

Kwiat ( z łac. flos), koszyczek (anthodium) pozyskuje się z roślin w początkowym okresie kwitnienia lub w pełni ich rozkwitu.

Owoce (z łac.fructus) i nasiona (semen) zbiera się w pełni dojrzałe i jędrne.

Pąki (z łac. gemmae) zbierać należy, gdy są napęczniałe i intensywnie pachną.

Wszystkie części roślin, poza korzeniami i kłączami, pozyskiwać należy w słoneczne, bezdeszczowe dni po wyschnięciu rosy. Po zbiorze należy je starannie oczyścić i wysuszyć. Właściwy sposób suszenia ziół ma niebagatelne znaczenie dla prawidłowego utrwalenia zawartych w nich związków czynnych.