Ines - 2014-05-22, 12:09 Wiem, że to znacząca różnica  ale nie w kwestii tego co napisałam. Błąd wynika z mojego przemęczenia i jechania na oparach. Źle w tym wypadku skonstruowane jest też to określenie w stosunku do kota - kot również wybrał życie przy człowieku, w związku z korzystnymi źródłami pożywienia (choćby sztampowe myszy w spichlerzach). Człowiek pozwolił mu na to, bo ta praca wykonywana przez kota była dla człowieka pożądana. Najbardziej cenione przez tysiące lat były koty najbardziej łowne - to te chętnie trzymano, to po nich potomstwo zatrzymywano, przekazywano dalej, odsprzedawano, rozród tych kotów wspierano. Hodowanie kotów dla wyglądu to bardzo młody i krótki epizod w historii ich udomowienia. Dlatego uważam, że tępienie kotów o wybujałych instynktach łownych w dzisiejszych czasach jest ogromną hipokryzją ze strony człowieka - bo my ludzie przez kawał czasu te instynkty nakręcaliśmy. Nasza teraz w tym głowa, by nasze domowe mruczki nauczyć ten instynkt rozładowywać w społecznie akceptowany sposób. I jeśli się naprawdę czerpie przyjemność z obcowania ze zwierzem, to ta nauka to nie przykry obowiązek, ale wielka przyjemność.
Sandra - 2014-05-22, 13:21
Po takim dictum.... nic dodać nic ująć choćby człowiek nie wiem jak się chciał doczepić. Jak dla mnie bardziej "kociarce" przybliżyłaś temat i co nie co rozjaśniło się w mojej rozczochranej...Mam nadzieje lepiej dogadywac sie z psem chociaz do tej pory nie było źle. A tak na marginnesie, wczoraj miałam przyjemność zapoznać sie z psem rasy Tosa. Sama przyjemność...ale i kontakt z jego włascicielami to równiez sama przyjemność. Doskonale go ułozyli. Snedronningen - 2014-05-22, 13:38 Cieszy mnie to bardzo. Niestety mitów o psach jest jeszcze więcej niż mitów o kotach. Z tym, że nie są one aż tak niewiarygodne i ludzi potrafią je uznać za racjonalne i prawdziwe. scarletmara - 2014-05-22, 14:03
Jasne różnią się, dwa różne psy czy dwa rożne koty też się potrafią od siebie diametralnie różnić. Dlatego chodziło mi o to że nie powinno się ich szufladkować a następnie na tej podstawie tworzyć teorii na temat danego gatunku zwierząt. Np. odnośnie psów najpierw je ktoś zaszufladkował jako kuzynów wilka i OK są spokrewnione ale to nie powód żeby na tej podstawie przypisywać im wszystkie cechy wilka i dalej budować kolejne teorie oparte na tych dwóch poprzednich bo w ten sposób właśnie kiedyś ludzie doszli do teorii dominacji w relacji człowiek-pies. Zamiast pootwierać te głupie szufladki i przyjrzeć się świeżym okiem jak to wygląda w rzeczywistości i dojść do zupełnie innych wniosków. Podstawy wychowania kota, psa czy dziecka są takie same bo cel jest taki sam i nauczyciel jest ten sam. Czy to kot czy pies czy dziecko celem wychowania jest nauczenie jak należy się zachowywać w domu i poza nim żeby wszystkim żyło się bezpieczniej, łatwiej i przyjemniej. Metody przekazania tych informacji będą takie same albo bardzo podobne bo jesteśmy w stanie korzystać tylko i aż z ludzkich możliwości w tym zakresie. Kot kota czy pies psa nauczy tego samego w inny sposób nam ludziom niedostępny bądź przez nas nieakceptowalny, my zamiast tego jesteśmy w stanie użyć innych metod niedostępnych dla zwierząt i choćby z tego powodu nie powinniśmy próbować przekładać relacji kot-kot czy pies-pies w sposób dosłowny na relacje pies-człowiek, kot-człowiek i zwierzęta też przecież to widzą i rozumieją. A różnice w wychowaniu będą wynikały głównie z tego, że koty to nie psy i inne mają ograniczenia, możliwości i potrzeby, więc częściowo innych zachowań ich będziemy uczyć i inaczej motywować i nagradzać. Ale to samo się tyczy też wychowania dwóch rożnych kotów czy dwojga różnych dzieci. Też nie będzie identyczne z tych samych powodów. Snedronningen - 2014-05-22, 14:15
scarletmara - 2014-05-22, 14:18
Snedronningen - 2014-05-22, 15:46
Odnośnie tego zdzielania w nos, to powiem Ci, że moja suka zdaje się nie rozumieć idei przyświecającej kotu, bo zawsze bierze to za zaproszenie do zabawy. Ines - 2014-05-22, 15:55 Roznice w komunikacj psow i mogace wynikac z tego nieporozumienia to tez bardzo ciekawy temat :) takie podniesienie lapy, ktore u psa jest zacheta do zabawy, u kota - ostrzezeniem. Machanie ogonem - u psa wyraz pozytywnej ekscytacji, u kota - rozdraznienia. Kladzenie sie - u psa oznacza uleglosc, u kota pelna gotowosc do walki (zwlaszcza kladzenie sie na plecach, co eksponuje najsilniejdza bron kota - silne tylne nogi z twardymi i mocnymi pazurami, ktorymi kot ma mozliwosc zadawac przeciwnikowi niezwykle bolesne kopniaki). scarletmara - 2014-05-22, 16:19
w wypadku tego psa akurat pies rozumiał ideę, tym bardziej, że do pacnięcia łapą dochodziły inne środki ekspresji jak syczenie na przykład. Kitka tak reagowała bo pies był straszliwie upierdliwy i nawet jak spała to co 15minut budził ją trącając nosem i sprawdzał co u niej słychać czy może przypadkiem czegoś nie potrzebuje ?  Żeby było śmieszniej nikt inny budzić kota nie miał prawa bo pies czuwał i nie pozwalał się nikomu zbliżyć.
isabelle30 - 2014-05-22, 16:39
1. podniesienie łapy u psa nie jest zachętą do zabawy...oj nie 2. machanie ogonem - bardzo szeroki jest wahlarz owego machania i bardzo nieliczni ludzie potrafią to wogóle czytac... uwierz mi - nie chciałabyś spotkać się z kaukazem machającym ogonem. Nie jest to wyraz pozytywnej ekscytacji - najczęściej jest raczej sygnał o zbliżającym sie ataku. Machań ogonem jest wiele i trzeba je czytać kontekstowo - z uszami, z postawą, ustawieniem łap, ksztaltem oczu, grymasem warg 3. kładzenie się - na plecach kłada się albo szczenięta - nie jest to podległość - jest to sygnał - jestem dzieckiem, nie zagrażam ci. Jeżeli dorosły pies kładzie się na plecach - to musi być mocno lekliwy osobnik - na granicy choroby psychicznej. Jeżeli pies kładzie się po prostu przy innym psie - waruje - oznacza to że albo ma tego drugiego głeboko w poważaniu, albo jest to dobry kumpel i w tym momencie nie należy sobie nim zawracać głowy. Jeżeli opuszcza głowe - za chwilę nastąpi atak. Także sygnał który nalezy czytać kontekstowo. Widzisz... to nie takie proste a język którym porozumiewają się psy jest bardzo złożony i skomlikowany. I wcale nie taki prosty jak by się wydawać mogło. Sne wcześniej pisała o mitach i legendach na temat psów, o stereotypowym ich postrzeganiu - sama w tym momencie stałaś się ofiarą owych mitów i legend. Opisane przez Ciebie postrzeganie sygnałów, które wysyła pies prowadzi nieodzownie do konfliktów i niebezpiecznych sytuacji. Na koniec aby było śmieszniej - gdy pies podnosi wargi i pokazuje zęby - dla większości agresja. Tym czasem w wiekszości przypadków jest to wyraz zadowolenia... bo pies atakuje z zębami pod wargami , najczęściej. Piana na pysku i zęby na wierzchu podczas ataku śiadczą o maksymalnym wkurzeniu i agresji śmiertelnie niebezpiecznej - tak atakuje pies ktory chce zabić - zjawisko częste dla psycholi, wśród normalnych psów - niezwykle rzadko spotykane. Skipper - 2014-05-22, 16:57 Wygląda na to, że pies może być kotem... czyli dzisiaj na stronie głównej onetu
Nie miałam nigdy kotów i psa razem więc nie wiem, jak się takie wychowanie przekłada na nawyki, ale jak patrzę na tę psinę na fotkach to minki i zachowanie wypisz, wymaluj kocie... 
Mnie normalnie powalił na kolana... 
Snedronningen - 2014-05-22, 17:08
Podczas radosnego machania u rotta chodzi cała dupcia, a często i całe ciało. Tak samo radosne machanie u laba już nie wygląda jakby pies był zrobiony z galaretki. Pies kładący się na plecach? Bardzo, ale to bardzo kontekstowe. Raz pokazuje brzuch w geście poddania a raz bo lubi być smyrany po brzuniu. Ale nawet w geście poddania nie oznacza, że nie zaatakuje. Do tego mowa ciała psów często jest osobnicza. Wychodzi zarówno z budowy ciała danego osobnika jak i jego doświadczeń. Znam osobiście sukę, która bardzo przyjaźnie zapraszała psy do zabawy. Jej mowa ciała nie pozostawiała złudzeń - pies był bardzo pozytywnie nastawiony do innych i chciał się bawić. A tu mega zonk. Suka nauczyła się, że grożąc czy zachowując się agresywnie żaden pies do niej nie podjedzie, ale zmieniając postawę ciała wabiła do siebie każdego (prawie, moja suka nabrać się nie dała, ale wiadomo psychopata z psychopatą zawsze się zrozumieją) i atakowała bardzo zawzięcie. Samo warczenie ma też różne znaczenia. Może być to złość, frustracja, podniecenie, radość, sygnał ostrzegawczy. Każde z nich brzmi inaczej. Pies, który chce zabić robi to bezgłośnie. Nie warczy, nie popiskuje. Po prostu "robi swoje". Ines, spójrz na mój awatar. Ta postawa w tamtym momencie oznaczała zaproszenie mnie do zabawy. Ale tak samo wygląda jej pozycja grożąca. Wizualnie nie różnią się niczym, a Ty stojąc przed nią doskonale wiesz jakie ma zamiary. Snedronningen - 2014-05-22, 17:11 Skipper, moja koleżnka z pracy ma małego (wielkość) psa wychowywanego z kotami. Zachowanie psa typowo kocie. Nie jest to niczym nadzwyczajnym. Na tej samej zasadzie możesz z kota zrobić psa. Wystarczy, że odpowiednio wcześnie zabierzesz kociaka i dasz go psu do wykarmienia i wychowania. Sandra - 2014-05-22, 18:29 Ach ta mowa ciała...jak wiele jej interpretacja pozostawia do życzenia....jak się okazuje panuja stereotypy. Potrzeba żyć ze zwierzem aby wiedzieć co on chce nam powiedzieć, a do obcych nie podchodzić z ufnością. Jeśli jest właściciel to należy pytać co co oznacza u jego pupila. Mój Fudżi kładzie sie na plecach w różnych celach, ale najczęściej po to aby go posmyrać. W zapasach gdy atakuje Pinto także kładzie sie na plecach i trudno określić w którym momencie prósba "zostaw mnie jestem uległy", zmieni sie w atak i złość. Tak bywa... isabelle30 - 2014-05-22, 18:45 Widzisz - cały pikuś polega na tym, że owo "zostaw mnie - jestem uległy" oznacza własnie dokładnie "zostaw mnie" i tak naprawdę 1 sekunda dzieli od stwierdzenia "no przecież mówiłem zostaw mnie!" i z liścia dostaje ten kto nie zrozumiał. Wiele prawdy jest w tym, że zamiast od razu startować z łapami - należy najpierw zorientować się czy jest szansa aby owe łapy zachować w całości i sprawności. Natomiast "nieufność" bardzo szybko zostanie wyłapana przez zwierza... Nieufność budzi nieufność. Tu akurat nie ma różnic między światem czterołapów a światem dwunogów. Lepiej być po prostu neutralnym i wiedzieć jakich gestów unikać, jak podejść - jednym słowem - jak gadać żeby zostać zrozumianym. I to jest ta sztuka, która niestety jest w 99% obca zarówno ludziom kotolubnym jak i ludziom psolubnym |
||||||||||||||||||||||
