[Verano]

A u mnie było tak pół na pół. Petra jest strasznie ciekawska, ale przy tym jednak bardzo ostrożna. Taki typowy "bohater zza węgła" O północy wyszliśmy do ogrodu. Pies nie uciekał, ale trzymał się blisko nóg pańci i czasem poszczekał na te co bardziej wyjące race.
Rano w Nowy Rok, jak ją wypuszczałam na siku, to najpierw stała w drzwiach chwilkę i sprawdzała czy "bombardowanie" już się skończyło Widać, że jednak był to dla niej jakiś stres i nie mogę powiedzieć, że "miała na to wywalone". Myślę, że gdyby musiała zostać w taki wieczór sama to byłoby to dla niej dosyć przykre przeżycie.
W TOK Fm była w Sylwestra fajna audycja na ten temat.
http://audycje.tokfm.pl/odcinek/21753

A u mnie było tak pół na pół. Petra jest strasznie ciekawska, ale przy tym jednak bardzo ostrożna. Taki typowy "bohater zza węgła" O północy wyszliśmy do ogrodu. Pies nie uciekał, ale trzymał się blisko nóg pańci i czasem poszczekał na te co bardziej wyjące race.
Rano w Nowy Rok, jak ją wypuszczałam na siku, to najpierw stała w drzwiach chwilkę i sprawdzała czy "bombardowanie" już się skończyło Widać, że jednak był to dla niej jakiś stres i nie mogę powiedzieć, że "miała na to wywalone". Myślę, że gdyby musiała zostać w taki wieczór sama to byłoby to dla niej dosyć przykre przeżycie.
W TOK Fm była w Sylwestra fajna audycja na ten temat.
http://audycje.tokfm.pl/odcinek/21753

[Hekate811]

U mnie jakoś przeszło, ale i tak na koniec wspomogłam się xanaxem (alprazolam) w średniej dawce. Przede wszystkim skoro świt wzięłam chłopaków na wycieczkę nad zbiornik wodny poza miastem. Dystans zacny, bo ponad 15km, z przerwami gdzie psiaki mogły sobie jeszcze poszaleć luzem okrążenie zbiornika zajęło nam 5 godzin. Dopiero na koniec gdy znów zbliżaliśmy się do zabudowań i huki były już częstsze (a to dopiero południe było ) i głośniejsze największy straszek zaczął nerwowo ciągnąć.
Dzięki temu fizycznemu zmęczeniu psiaki w domu padły, a dużo głośniej włączony telewizor skutecznie zagłuszał dźwięki z zewnątrz. Niestety po 20tej wzięłam ich na ogród tylko by załatwiły potrzeby, a pech chciał że trzy domy dalej ktoś odpalił serię, huk niesamowity, psiaki przerażone w te pędy wpadły z powrotem do domu. I tu zaczęło się najgorsze nasłuchiwanie więc wspomogłam się xanaxem. Gdy zaczął działać i znów wyluzowały przy zagłuszaniu telewizorem dotrwaliśmy do północy. Tu hałas już nas doszedł więc trochę stresu było, ale i tak przeszło nieźle. Na pewno jeśli tylko fizycznie psiaki za rok będą nadal zdolne do takich dystansów a 2 z 3 to już nie młodziki, akcja warta powtórzenia.

[Gunnila]

Zastanawiam się, na ile nasze obawy co do zachowania zwierzaków mają wpływ na ich rzeczywiste zachowanie. Ale było nieźle.

Pierwszy Sylwester Dinga (pies). Poprzedni pies polował na petardy, więc pomimo lekkich obaw, nie byłam zdenerwowana. Na wczesnym spacerze było bezstresowo i bez emocji, kiedy strzelali daleko - raz tylko poderwał głowę i patrzył - czy to możliwe, żeby obserwował wyjątkowo duży rozbłysk? Pod sam koniec spaceru jakiś imbecyl dom-dwa dalej odpalił całą serię przed czasem, pies puszczony luzem przybiegł gotowy do polowania O północy trochę się zdziwił kanonadą za oknem wyjątkowo blisko (knajpa 2 domy dalej, i zawsze strzelają) ale zajął się zabawą od razu po zobaczeniu szarpaka.

Krecik (wiekowy kot) znacznie gorzej znosi hałasy, ale w domu na swoim bezpiecznym miejscu tylko się rozglądał - chyba stres związany z przemieszkiwaniem z dwójką dzieciaków go uodpornił, a może z roku na rok ma bardziej w nosie...

[ciocia_mlotek]

Poruszyłaś coś o czym ja zawsze myślę przy powtarzających się tematach petardowych. Ja odnoszę wrażenie, że często jest tak, że my się tak trzęsiemy o te nasze zwierzaki i tak sami źle reagujemy na wybuchy ( w trosce o nie przecież), że wręcz denerwujemy tym zwierzęta. Coś w stylu: my im pokazujemy, że jest się czego bać. Skoro opiekun się boi/okazuje nerwowość to znaczy, że jest się czego bać
Ja mam jeszcze wrażenie, że naprawdę dużo zwierząt jest zwyczajnie nienauczone, niezsocjalizowane z hałasem. Też z dobrych intencji. Ludzie chcąc zwierzakom (mówię przede wszystkim o psach akurat) oszczędzić hałasów - unikają ich
To razem do kupy sprawia, że duża część psów, które mogłyby być zupełnie na fajerwerki nieczułe, wyrasta w strachu przed nimi
ja nie przeczę, że to strzelanie w takiej ilości zdecydowanie dla psów przyjemnością nie jest. Maja jednak słuch lepszy od naszego i słuchanie takiej kanonady podejrzewam jest raczej niemiłe. NIe twierdzę też, że każdego da się odczulić/przyzwyczaić. ALe większość do jakiegoś stopnia tak.
Ja np z moimi nigdy nie cudowałam. Na fajerwerki nie zwracają uwagi. Co prawda u nas nie ma takiego cyrku jak w miastach a na sylwestra jest pokaz we wsi tylko i oddalony od domu. ALe czasem zdarzają sie głupole puszczający petardy w okolicach naszych. Zero reakcji. Taza nie, ale Cu sith mogłabym zabrać ze soba na pokaz o północy. Nie robię tego bo nie widzę w tym sensu, ale jednak cieszę się, że nie jest to dla niej problem. Moje kundlaki zostają sobie w sylwestra w domu, mają włączone radio cicho. Jak wracamy to śpią zazwyczaj

[Dieselka]

Ja się też zawsze nad tym zastanawiam.
Nigdy nie zwracałam uwagi na petardy. Dla mnie to naturalny element krajobrazu :) Pomimo ze sama nie strzelam to bardzo lubie popatrzeć.
No i jakimś trafem żaden z moich zwierzaków nigdy nie miał lęku przed petardami. Noooo może jedna sucza ale to pies bardzo skrzywdzony przez człowieka. Kiedy do mnie trafiła, sikała pod siebie przy każdym dotknięciu czy przypadkowym szarpnięciu smyczy. Ale jej właścicielka naprawdę ciężko pracuje nad nią, zabiera w różne miejsca (szczególnie jak są jakieś festiwale i można w kontrolowanych warunkach jakichś wystrzałów posłuchać). Teraz już jest zdecydowanie lepiej ale wątpię, żeby kiedyś był totalny luz

Dlatego mówię: Wierzę że są zwierzaki które z jakichś przyczyn panikują ale moja tablica na fb wygląda jak tablica ogłoszeń. Cała masa 'zrozpaczonych właścicieli' poszukuje swoich zwierzaków.

U mnie Diesel ma w nosie chociaż nie przepada. On po prostu idzie sobie na posłanko albo do budy i kima. Koty bunkrują się w piwnicy i też kimają. Pojedyncze wystrzały wrażenia nie robią.
Ale to nie jest jakaś histeria. Moje zwierzaki wiedzą, że jeżeli nie czują się komfortowo to mają swoje miejsca ultra-bezpieczne (do któych nawet ja łap nie pcham). Jak coś nie pasuje (jakaś większa burza, zbyt duża ilość ludzi w domu itp) to tam idą i siedzą. JA im się w to nie wtrącam. Będą chciały to przyjdą do mnie

Pamiętam też akcje kolegi, który zrobił kiedyś akcje na fb z serii: "Sylwester już za 6miesiecy, a co Ty zrobiłeś żeby pomóc swojemu zwierzakowi go przetrwac?"

[Dieselka]

aaa i tez pamietam... chyba 2lata temu. Diesel wylazł ze mną pooglądać nowy rok. Ale u sąsiadów jakiś lepszy rok był czy coś i tak napierdzielali ze masakra. Autentycznie mi się ściany trzęsły - istny Armageddon.
Diesel spękał i poszedł do domu (ja w sumie też nie czułam sie zbyt komfortowo i wolałam zza okna oglądać :P ). No ale cóż... nie podobała mu się atmosfera z nami to poszedł do siebie. Fakt że przez najgorsze siedział czujny ale miał prawo. Później i tak poszedł spać. Koty nie raczyły zaszczycić obecnością :P Kimały całą noc w swoich ulubionych miejscach samotności

[ciocia_mlotek]

Tak o to właśnie mi chodzi. Ostatnie lata jest straszna panika przedsylwestrowa np na fb.
Jak ja byłam dzieciak to pamiętam psy na podwórku na osiedlu w sylwestra. Ludzie strzelali a te sobie biegały. Tak, głupie i niebezpieczne. Ale tu mi chodzi tylko o to, że nie było paniki. Czasem któryś szczeknął. te, które nie czuły się komfortowo były w domach. A teraz się wydaje, że zdecydowana większośc ma paniczny strach. Mam wrażenie, że ludzie sobie dali wmówić, sami zaczęli panikować a potem przenieśli to na psy

[Hekate811]

Ale też nie porównujmy siły wybuchu fajerwerków z dzieciństwa a tych teraz, nawet jakiś sprzedawca w tv ostatnio mówił że klient chce jak największy huk i efekt świetlny więc takie robią i pod tym względem je udoskonalają.

Ja też lubię przypatrywać się błyskawicom, fajerwerkom. Nieraz kończę prace ogrodowe dopiero gdy porządnie się rozpada, niezależnie czy to burza czy tylko deszcz. A nawet gdy nie byłam niczym zajęta uwielbiam przechodzić się przed burzą po ogrodzie gdy zacznie się już wiatr i czuć to przyjemne orzeźwienie. Jedyną nerwową atmosferę mogła wprowadzać moja babcia która latała po domu i zamykała okna, żeby jej piorun do domu nie wpadł, co powodowało nieraz spięcia między nami.

Alto jest moim pierwszym psem który boi się huków, grzmotów itd. Gdy był pierwszy sylwester miał 3 mies, dostał kość do obgryzania i praktycznie niczym się nie przejmował. Dodatkowo w sąsiednim miasteczku produkują dynamit do kopalń i często robią przed południem testowe wybuchy. Huk w zależności od wiatru raz jest mocno słyszalny, czasem w ogóle. Wydawało by się że nie powinno być z tym problemu jednak u Altka wyraźne reakcje lękowe zauważyłam latem gdy zaczynał dorastać. I własnie też stosowałam zasady by się nad psem nie rozczulać itd, ale nic to nie dało. Lęk w nim jest tak silny że żadne delikatne środki na niego nie działają

Natomiast Brunek i Charlie po części lęki przejęły po nim. Przy czym trudno określić jak reagował Brunek nim do mnie trafił w wieku 7lat, ale udało mi się nakręcać na piłeczkę gdy burza jest w oddali i wyjdzie na zewnątrz. Jednak przy mocnej burzy i gdy fajerwerki są odpalone blisko trzęsie się jak osika. Charlie boi się najmniej, ale widząc starszyznę woli trzymać się na bezpiecznej pozycji w domu.

Edit
Jest jeszcze jedna kwestia, petardy w rękach idiotów. Którzy się nie patrzą a czasem wręcz specjalnie w kogoś wycelują. Własnie niecały tydzień temu jacyś bezmózgowcy rzucali petardami z mostu, w tym jedną tuż koło przechodzącej z psami znajomej. Efekty zmiany w zachowaniu psic można się domyślić...

[Ines]

[antoś 120]