megi007 - 2013-03-02, 11:28
Wszyscy trzymacie mączkę w lodówce? Ja swoją od samego początku trzymam w pojemniczku w szafce z resztą suplementów i nie zauważyłam żeby się psuła. Pachnie i wygląda cały czas tak samo. Skorupki przed obraniem sparzam i dokładnie myje. Bianka 4 - 2013-03-02, 22:11 Ja też trzymam w zamkniętym pojemniczku w szafce i ma się świetnie. milena88 - 2013-03-06, 14:04 Właśnie zmieliłam skorupki na prawie idealny pył  w młynku z czasów PRL-u , po otworzeniu komory biały dymek się unosił  lekko kremowa substancja. Kotka pierwszą odrobinkę zjadła w mięsku. Będę gromadziła w pojemniczku po FC.
coztego - 2013-03-09, 18:03 Nie ma to jak porządny, radziecki młynek 
milena88 - 2013-03-09, 23:12 Tak właśnie  Od roku leżał w szafce bo się zepsuł  Dorwałam pojemnik a potem.. o jest i reszta.. wystarczyło 2x60s  To jednak chyba funkcja miksera się zepsuła, nie sprawdzała, już. Idealnie zmielone, nic nie podrażnia, kotka nie reaguje na ten pył w mieszance  Teraz dzielnie zbieram skorupki jaj wiejskich.
Czy jest jakaś drastyczna różnica w skorupkach białych od tych żółtych, ciemniejszych i bardziej czerwono"ceglasto nakrapianych? Skorupki od zielononóżek też się nadają? Czy są zmienne walory w parametrach czy coś takiego? Operacja zdejmowania błonek zajmuje mi od 5-15min. A i tam mam wrażenie, że po usunięciu dwóch warstw, dokładnym skulaniu błonek, jest jeszcze jedna taka barrdzo cieniuteńka trzecia. Sandra - 2013-03-10, 09:58 mileno, nadają się wszystkie, bo to jednakowoż źródło wapnia. Zauważyłam różnicę w twardości, np. skorupy od kur wolno biegających są zdecydowanie twardsze i grubsze. Gdzieś  na forum napisano, że ma to związek z zawartością wapnia co jest jak najbardziej logiczne.
Sihaya - 2013-03-10, 10:47 Kochani, przy okazji niedzieli polecam do poczytania informacje znajdujące się pod tym linkiem: http://www.portalhodowcy....osc-skorupy-jaj Wklejam najbardziej interesującą nas część opracowania, gdyby okazało się, że link jest nieaktywny: „Jakość skorupy ocenia się uwzględniając przede wszystkim jej grubość, masę właściwą, zdolność elastycznego odkształcenia i wytrzymałość na zgniatanie, czasami również masę skorup, ale bardziej miarodajny jest jej procentowy udział w masie jaja. Określa się także porowatość skorupy czyli liczbę porów na jednostce powierzchni. Na cechy jakości skorupy ma niewątpliwie wpływ jej ultrastruktura i skład chemiczny. Budowa skorupy Skorupa zbudowana jest głównie z węglanu wapnia i składa się z dwóch zasadniczych warstw: gąbczastej znajdującej się tuż pod kutikulą, która jest na zewnątrz skorupy i wewnętrznej warstwy brodawkowej. Stwierdzono, że ułożenie kryształków węglanu wapnia i grubość warstwy zewnętrznej skorupy decyduje w dużej mierze o jej wytrzymałości. Wapń zawarty w skorupie decyduje o jej kruchości natomiast fosfor o elastyczności i sprężystości. Zawartość substancji organicznych i ich lokalizacja również ma wpływ na jej wytrzymałość. I tak w skorupie o dużej grubości związki azotu występują w warstwie gąbczastej, która jest grubsza niż w skorupie cienkiej. W skorupie o małej grubości znajduje się więcej azotu, a rozmieszczony jest miedzy warstwami gąbczastą i brodawkową. Skorupa jaj kurzych powinna mieć grubość powyżej 0,33 mm i stanowić ponad 10% masy jaja. Mówiąc o cechach skorupy nie można pominąć jej barwy, która jest różna w zależności od gatunku ptaka, który je znosi. Jaja kurze najczęściej są brązowe w różnych odcieniach do białych włącznie. Skorupy ciemniejsze są bardziej wytrzymałe chociaż mogą mieć mniejszą grubość. Najprawdopodobniej jest to związane z pigmentem porfiryną, która umiejscowiona pomiędzy kryształami węglanu wapnia nadaje skorupom większą elastyczność. Na jakość skorupy jaj wpływa przede wszystkim pochodzenie genetyczne niosek, poziom nieśności, stan zdrowia, warunki utrzymania, wiek kur oraz żywienie. Wpływ genotypu Podstawowym czynnikiem decydującym o jakości skorupy jest pochodzenie genetyczne. Wartości współczynnika odziedziczalności dla cech skorupy wahają się od 0,15 do 0,55 co wskazuje, że zmienność tych cech w stadzie kur zależy w 15-55% od czynników dziedzicznych. Współczynnik odziedziczalności różni się też w zależności od tego dla jakiej części okresu reprodukcyjnego był obliczany czyli w jakim wieku były kury. Cechy charakteryzujące jakość skorupy w znacznym stopniu uwarunkowane są różnicami genetycznymi występującymi między rasami, rodami i rodzinami kur. Określone mieszańce znoszą jaja o grubszej skorupie i cechuje je szybsze tempo odkładania wapnia podczas formowania się skorupy niż mieszańce, od których pochodzą jaja o cieńszej skorupie. Wykazanie na drodze genetycznej różnic fizjologicznych związanych z jakością skorupy jest sposobem poprawy jej cech i zmniejszeniem liczby stłuczek. Nieśność i wiek kur Poziom nieśności również decyduje o jakości jaj i skorup. Na początku nieśności jaja zwykle są mniejsze i mają kształt bardziej wydłużony. Gospodarka hormonalna decydująca o procesie powstawania jaja nie jest w pełni ustabilizowana i występują jaja z wadami w tym również skorupy. W przypadku niosek o wysokiej wydajności czas tworzenia się jaja może być krótszy w związku z tym kalcyfikacja skorupy trwa krócej i cieńsza warstwa węglanu wapnia osadza się na błonach jajowych. Również okres między zniesieniem kolejnych jaj jest krótszy. W efekcie znoszone jaja mają skorupę cienką i o obniżonej wytrzymałości. Stwierdzono więc, że istnieje rozbieżność między wysoką nieśnością a dobrą jakością skorupy jaj. Wykazano, że kury starsze znoszą jaja o gorszej jakości. Grubość skorupy w ciągu trzech pierwszych miesięcy nieśności zwiększa się, następnie sukcesywnie obniża. W przypadku masy skorupy obserwuje się zwiększenie jej wartości wraz z wiekiem ptaków jednak nieproporcjonalne w stosunku do wzrostu masy jaj. Ostatecznie procentowy udział skorupy zmniejsza się. Na zmiany jakości skorupy, związane z wiekiem kur ma prawdopodobnie wpływ spowolnienie procesów jej mineralizacji. Ponadto wraz z wiekiem niosek pogarsza się przyswajanie witaminy D3, co często jest powodem pogorszenia się cech skorupy. Warunki utrzymaniai stan zdrowia niosek Nie bez znaczenia dla jakości skorupy są również warunki utrzymania niosek. W czasie występowania wysokich temperatur ptaki pozbywają się ciepła poprzez dyszenie obniżając w ten sposób poziom dwutlenku węgla we krwi wykorzystywanego do tworzenia skorupy. Nieodpowiednia wentylacja kurnika także pogarsza jakość skorupy. Wysoki poziom amoniaku i innych gazów powoduje uszkodzenia układu oddechowego i zwiększa podatność na choroby, które dają odzwierciedlenie w gorszej jakości skorupy. Stan zdrowia niosek ma znaczny wpływ na nieśność i jakość jaj. Najbardziej niekorzystnie na układ rozrodczy wpływają choroby układu oddechowego powodując pojawianie się jaj o nieprawidłowym kształcie i ze słabą skorupą. Podawanie dużych dawek sulfonamidów może powodować, że skorupa jaj będzie cienka, chropowata, zniekształcona, szorstka, karbowana lub miękka. Zdrowotność stada może się pogorszyć na skutek zaburzeń gospodarki mineralnej wynikające z wysokiej nieśności. Jeżeli zapotrzebowanie na składniki mineralne u ptaków o wysokim tempie nieśności nie jest zaspokojone dochodzi do pogorszenia parametrów jakości skorupy. Ponadto do procesów kalcyfikacji, która najintensywniej przebiega w nocy, uruchomione zostają rezerwy wapnia z płytek kostnych, co w późniejszym czasie powoduje osteoporozę. Na skutek niepokojenia niosek i zwiększenia ich aktywności ruchowej pojawiają się jaja z mikropęknięciami skorupy, które powstają w czasie kilku pierwszych godzin jej tworzenia, dlatego należy unikać hałasów i zbliżać się do ptaków ostrożnie. Chcąc poprawić jakość skorup można stosować również przerywany program świetlny, który stosuje się u kur po 40. tygodniu życia. W ten sposób otrzymuje się jaja o bardziej wytrzymałej skorupie, a w stadzie obserwuje się redukcję nadmiernej aktywności. Programy świetlne niedobowe (ahemeralne) pozytywnie wpływają także na jakość skorupy oraz masę jaj. W przypadku sposobu chowy niosek nie stwierdzono jednoznacznie jego wpływu na cechy skorupy. Wiadomo jednak, że jaja pochodzące z chowu klatkowego częściej są pęknięte lub zbite niż te z chowu ściołowego. Z kolei w systemie ściołowym odnotowuje się znaczne ilości jaj brudnych, co pogarsza ich jakość mikrobiologiczną. Pora znoszenia jaj może również wpływać na jakość skorupy. Jaja zniesione po południu charakteryzuje większy udział skorupy w masie jaja i większa jej grubość. Można to wyjaśnić tym, iż przez dłuższy czas przebywania jaja w gruczole skorupowym nioska ma dostęp do paszy i utrzymuje się stałe stężenie wapnia we krwi. Wówczas w mniejszym stopniu do kalcyfikacji wykorzystywany jest wapń pochodzący z kośćca ptaka. Czynniki żywieniowe Spośród czynników środowiskowych żywienie jest czynnikiem mającym największe znaczenie dla jakości skorupy. Ilość składników mineralnych, ich wzajemny stosunek zwłaszcza wapnia i fosforu oraz pochodzenie, a także forma tych pierwiastków są decydujące. Wapń podawany kurom w postaci dużych cząstek korzystniej wpływa na jakość skorupy niż ten w formie drobnej. Wielkość cząsteczek wapnia ma istotne znaczenie ze względu na czas powstawania skorupy jaja. Nocą, kiedy nioski nie pobierają paszy, wapń wykorzystywany do budowy skorupy pochodzi z kośćca. W efekcie pod koniec nieśności u ptaków stwierdza się ubytki mineralne w strukturalnej części kości. Aby temu zapobiec należy podawać preparaty wapniowe gruboziarniste, które zapewnią ciągły dopływ tego pierwiastka z układu pokarmowego do krwi ptaków. Oprócz tego, że wapń stanowi ok. 95% skorupy, bierze również udział w gospodarce hormonalnej i wpływa na owulację. Mniejsze spożycie wapnia przez nioski może być spowodowane zbyt małą zawartością tego pierwiastka w paszy, nieodpowiednim wymieszaniem składników, zmniejszeniem pobierania paszy z powodu zbyt dużej zawartości w niej energii metabolicznej lub podwyższonej temperatury. Wśród innych żywieniowych czynników, duży wpływ na jakość skorupy jaja ma poziom fosforu, cynku, manganu, sodu i potasu oraz witaminy D3. Kury nioski są bardzo wrażliwe na niedobór fosforu, który powoduje zmniejszenie nieśności i pogorszenie wytrzymałości skorupy. Należy jednak pamiętać, że częściej występuje zbyt wysoki poziom fosforu w dawce pokarmowej niż deficyt. Podwyższona zawartość fosforu we krwi hamuje wytwarzanie węglanu wapnia w gruczole skorupowym i pogarsza cechy skorupy. Z kolei cynk wchodzi w skład enzymu anhydrozy węglanowej, który bierze udział w kalcyfikacji skorupy w gruczole skorupowym. Do prawidłowego uwapnienia skorupy również niezbędny jest mangan. Metabolizm wapnia wiąże się z obecnością witamin z grupy D, ich formą i zawartością w paszy. Generalnie witamina D3 warunkuje prawidłowy wzrost ptaków, nieśność, jakość skorupy i produkcyjność. Jest niezbędna do aktywizacji przemian wapnia szkieletowego, nasilenia odkładania fosforu w jelitach i jego przemiany nerkach oraz syntezy białek wiążących wapń, które biorą udział w transporcie wapnia przez ścianę jelita. Niedobór witaminy D3 w dawce pokarmowej dla niosek powoduje zakłócenie homeostazy wapniowej, a skutkiem tego jest spadek nieśności, zwiększenie liczby jaj z wadami skorupy, a także demineralizacja szkieletu ptaków. Również dodanie do paszy witaminy C może w istotny sposób pozytywnie wpłynąć na cechy skorupy poprzez zwiększenie jej grubości i tym samym udziału w masie jaja. Witamina ta działa szczególnie korzystnie na nioski przebywające w warunkach wysokich temperatur, zapobiegając podwyższeniu ciepłoty ciała i łagodząc spadek nieśności oraz masy jaj. Ponadto takie dodatki paszowe jak kwasy organiczne oraz pre- i probiotyki wykazują u drobiu pozytywny wpływ na wykorzystanie składników mineralnych zwiększając zawartość wapnia we krwi, a także grubość i masę skorupy. Wady skorupy jaj występują u drobiu utrzymywanego zarówno w warunkach chowu intensywnego, jak i w chowie przydomowym. Na jakość skorupy jaj wpływa szereg czynników, a straty wynikające z niskiej wytrzymałości skorup mogą sięgać nawet 10%. Chcąc je ograniczyć należy wybierać do produkcji ptaki, u których genetycznie jest uwarunkowana gruba i wytrzymała skorupa oraz dołożyć wszelkich starań aby sprostać potrzebom żywieniowym i środowiskowym ptaków." immortal - 2013-11-02, 13:09 Ostatnio mój pies przeszedł zapalenie żołądka, przez co na jakiś czas zrezygnowałam z kości z rzecz skorupek. Na początku własnoręcznie mieliłam je na bardzo drobno - cała kupa pokryta była maleńkimi kawałkami skorupki - były w takim samym stanie, jak przed trafieniem do pyska psa. Następnie spróbowałam mielić je w młynku na totalną mączkę - kupa była biała - wg mnie pies w ogóle z niej nie skorzystał. Zastanawiam się nad przyswajalnością owych skorupek... Mój pies lepiej radzi sobie pod tym względem nawet z warzywami. isabelle30 - 2013-11-02, 14:21 U nas czasem się zdarzało zamienić kości na skorupki - mielone w młynku. Nigdy nie było takiego efektu jak opisujesz. Może zbyt dużo tych skorupek sypiesz? Możesz sprawdzić doświadczalnie co się dzeje ze skorupkami. Zalej je w spodeczku octem... a pH w żoładku psa jest jeszcze niższe. immortal - 2013-11-02, 14:30 Sypałam niecałe pół łyżeczki na 6-kg psa. Może w związku z zapaleniem funkcje żołądka były zaburzone i stąd ta niestrawność... No, w każdym razie wróciliśmy do kości i wszystko jest w porządku. Anonymous - 2013-11-03, 08:47 U nas też nigdy nie było takiego efektu po skorupkach jak piszesz.... A ja ucieram je na pył, ale nawet jak dawałam tylko pokruszone to pies i tak je trawił. _Jadis_ - 2013-11-03, 10:44 U mnie nigdy nie było problemów - też ucieram na pył - ale wet mi kiedyś powiedział, że skorupki nie są trawione - wiec może jak są maluteńskie ale kawałeczki to jest problem z ich rozłozęniem i przyswojeniem? szafirka - 2013-11-05, 15:36 Mam pytanie odnośnie proporcji mączki ze skorupek jaj. Nie podaję psu kości, jest starszy, po przejściach, wypraktykowałam i niestety kości nie są dla niego. Waży 39kg, dziennie spożywa ok 700g mięsa. Zatem muszę mielić skorupki. Ile powinnam podawać mu mączki ze skorupek? Bardzo proszę o poradę, bo jakoś nie mogę się połapać w tych wszystkich właściwych proporcjach. elaiedzia - 2013-11-05, 15:47 Niedokładnie zdjęłam błonki ze skorupek, czyli proch może się psuć?, czy jeszcze coś z nim będzie nie tak? Sojuz - 2013-11-05, 16:18 Zaznaczę, że tak nie powinno się robić, ale to wynika z czystego lenistwa 
Ja obieram tylko z grubsza błonki. To co odchodzi, zdejmuję, choć zawsze coś zostaje, a następnie suszę skorupki na parapecie, kruszę i do słoika. Gdy słoik się zapełni, kruszę chwilę wszystko na drobniejsze kawałki i wrzucam do maszynki do mielenia kawy. Po zmieleniu przesypuję wszystko przez drobne sito do osobnego pojemnika, a to co zostanie w sicie wraca z powrotem do młynka na powtórne mielenie. I tak w kółko, aż zostanie miał. Dodam, że błonki w ten sposób w większości nie mają szans przedostać się przez sito, gdyż nie będą drobniejsze ze względu na elastyczną cechę białek. Zmielone skorupki trzymam w zamkniętym pojemniku. Stoją tak sobie już rok i nic się z nimi nie dzieje. |
||||||||
