Basiek - 2016-06-18, 20:39 Temat postu: Basiek się kłania, Julian wita, a Gucio mówi dzień dobry Jestem uniżonym sługą dwóch kotów. Jeden z nich to dwuletni Król Julian, drugi jest rocznym kociambrem zwanym Gucio. Julian trafił do mnie jako pięciomiesięczny kociak, który od razu po przybyciu do nowego dom, zaczął nas ustawiać po kątach.  Nie chciał jeść żadnej gotowej karmy, którą otrzymałam od hodowcy, a w poprzednim domu był wszystkożerny (nosił imię Bistro). Po długich poszukiwaniach trafiłam na Forum BARFny Świat i to był strzał w dziesiątkę. Król zaakceptował surowiznę.  Gucio niestety jest na chrupkach, ale bardzo chciałabym go przestawić na Barfa. Moje koty różnią się między sobą nie tylko wyglądem, ale i charakterem. Julian - neva masquerade jest bardzo rozgadany (kiedy chce, aby się nim zająć głośno "zawodzi", jakby chciał powiedzieć "no, rusz się wreszcie i się mną zajmij!") lubi być noszony, głaskany, ale nie jest kotem kolankowym. Gucio - z pseudohodowli w typie kota brytyjskiego, leczony homeopatycznie, jest cichutki, przychodzi na głaski kiedy on chce (przeważnie w nocy godz. 3 i 5).
[img]  [/img]
To zdjęcie Julianka, gdy do nas przyszedł. [img]  [/img]
Malutki Gucio [img]  [/img]
Roczny Julian [img]  [/img]
Gucio obecnie [img]  [/img]
Wspólna fotka Arora - 2016-06-19, 20:23 Witajcie na Forum!! ostatnie zdjecie nadaje się na portret - jest niesamowite!! Basiek - 2016-06-20, 08:35 Dziękuję za miłe przywitanie  . Ja też bardzo lubię wspólne zdjęcie Julianka i Gucia. Zostało ono zrobione na półce przy kominie. Często dochodziło tam do przepychanek (udało się uwiecznić ich zapasy). Teraz już na półce pełna zgoda, ponieważ założona została obok druga. 
doradora - 2016-06-20, 08:47 piękne ma oczy ten Julian 
Basiek - 2016-06-20, 10:35 Doradora, dziękuję w imieniu Juliana. Król byłby bardzo zadowolony. Przesyłam dla Ciebie jeszcze jedno zdjęcie
[img]  [/img]
Basiek - 2016-09-14, 16:16 Postanowiłam uzupełnić informacje o mnie i moim zwierzyńcu. Chciałam przedstawić mojego nieżyjącego pierwszego kocurka imieniem Lucjan. Moje Słoneczko miało 16,5 latek. Uśpiłam go dwa lata temu po przegranej walce z rakiem. Leczyłam go od marca do czerwca, kiedy leczenie nic nie dało postanowiliśmy już go nie męczyć, tylko czekać i wykorzystać na maksa wspólne, ostatnie chwile. Lucjan był najwspanialszym kotem pod słońcem i na kuli ziemskiej. Był bardzo mądry, jeśli czegoś chciał, tak umiał to pokazać, że od razu wiedziałam o co mu chodzi. Lucjanek pod koniec życia stracił wzrok. Szybko nauczył się dawać sobie radę w domu i na tarasie. Zamieściłam jego ostatnie zdjęcie z lipca (odszedł w październiku), kiedy był już niewidomy, a upolował ptaka-jaskółkę, którą pozwoliłam mu zjeść w całości, choć wiedziałam, że ją zwróci. W nocy spał z moim synem. Gdy Dawid wyjechał na studia, Lucuś spał przy mojej głowie. Gdy odszedł, serce ogromnie bolało, gdy patrzyłam na podobne w umaszczeniu kociaki, przed oczami stawał mi Lucek. Pustka w domu też bolała, dlatego pojawił się Julian, w niczym niepodobny do Lucka. Rozpuszczony do granic możliwości. Lucek byłby świetnym barferem. Uwielbiał surowiznę, którą raz w tygodniu dostawał. Gdybym była bardziej świadoma.  
Skipper - 2016-09-14, 18:23 Nie wiem jakim cudem przegapiłam Twój wątek w powitalni, ale kociska urocze
Król Julian faktycznie bardzo podobny do wiadomego Króla Juliana i mam nadzieję, że tylko i wyłącznie z wyglądu...
Mój Skippi też tak ma - jak go coś najdzie (a nachodzi kilka razy w ciągu nocy) to przychodzi, wydaje z siebie takie piskliwe miauczenie i tycia mnie swoimi wąsiskami po twarzy - nie ma lewara, żebym się nie obudziła. A stać nade mną i miauczeć będzie dotąd, dopóki go nie zacznę głaskać. A czasami wredotę wystarczy pogłaskać dwa - trzy razy, żeby był usatysfakcjonowany i sobie poszedł. Ale człowieka z głębokiego snu wyrwie 
W przeciwieństwie do Rico, który ma na tyle wyczucia i taktu, że jak przyjdzie do łóżka, stanie nade mną i mlaszcze albo mruczy a ja udaję, że śpię, to kładzie się obok na poduszce i nie zakłóca spokoju. Co do Lucjana to współczuję - nie wiem, jak bym zniosła konieczność podjęcia decyzji o uśpieniu kota ale obawiam się, że u mnie najprawdopodobniej skończyłoby się to wizytą u psychiatry 
Basiek - 2016-09-14, 23:26 Skipper, niestety Juliana podobieństwo do Króla nie tylko powierzchowne, charakterek wypisz wymaluj Król Julian . Po stracie Lucka, byłam przewrażliwiona. w pierwszym tygodniu pobytu Julka byłam ze trzy razy u weterynarza, bo Julianek nie je, bo kupki nie zrobił, bo ma śpiochy w oczkach. Ta gangrena wykorzystywała moje słabości i teraz niepodzielnie rządzi całym domem. Ale ma to wybaczone, bo uratował moją psychikę. Najgorsze jest to, że ma niedobry wpływ na Gucia. Niebieski widząc co wyczynia Król, próbuje go naśladować. Zaczyna tez zakopywać jedzenie i wymuszać przysmaki, jak chce głaski, to już nie przychodzi, tylko siedzi sobie i miauczy (oczywiście jest to nadal głęboka noc) i nie przestaje dopóki nie otrzyma należnej mu porcji pieszczot. Na szczęście jak go zawołam, wskakuje na łóżko i nadstawia się na głaski, nie muszę wstawać. Decyzja, którą musiałam podjąć w sprawie Lucjan, była jedną z najgorszych decyzji w moim życiu. Ale nie chciałam, aby dłużej cierpiał. Lucjanek był bardzo wytrzymały na ból i gdy widziałam, że nie może znieść bólu...  . Julian przywrócił mnie do pionu, a Gucio przywrócił łzy. Kocham je nad życie i rozpieszczam, nie właściwie to "rozdziadawiam" 
IzabelaW - 2016-09-15, 05:53 Basiek, i ja wątek przegapiłam, więc mówię "cześć" teraz  Koty przepiękne, jak zwykle długowłosy na mnie robi największe wrażenie, bom pod względem długiego futra spaczona 
Fajnie, że i Lucuś znalazł się na forum, bo zasłużył jak nikt na przedstawienie. Takie decyzje zawsze są trudne, ja ich szczerze nienawidzę, a podjęłam ich w swoim życiu już kilkadziesiąt. Ale lepiej, by zwierzak nie cierpiał, a prędzej czy później daje po sobie poznać, że tak jest. Lucek zawsze będzie w Twoim sercu i pamięci 
Basiek - 2016-09-15, 17:01 IzabelaW dziękuję za zrozumienie w sprawie Lucjanka. Prawda, że nigdy go nie zapomnę. Cieszę się, że jestem z Wami na Forum. Dzięki Wam, wiem, że nie jestem "świrnięta" A jeśli jestem, to w doborowym towarzystwie . Ludzie tak łatwo oceniają. Kastruję koty - źle robię, to niezgodne z naturą, karmię barfem - cuduję , powinnam sypnąć suchą karmę. Tłumaczyłam, że Julian nie ruszy suchej karmy, usłyszałam - jak się przegłodzi zje. Może nie jeść tydzień - usłyszałam od weterynarza  , który namawiał mnie na chrupy. Dziękuję za Forum i cieszę się, że jesteście.
Saga - 2016-09-15, 17:55
Dokładnie! U mnie było to samo z Maksem: "to jest niemożliwe żeby kot nie chciał jeść suchego". Przegłodzić to jedyna porada weterynarza, bo ponoć to są jakieś fanaberie kocie  . A ludźmi nie ma co się przejmować ani przekonywać do czegokolwiek "Mądremu to na nic, głupi nie uwierzy"
shana55 - 2016-09-15, 18:40 Basiek
Twój Lucjanek bardzo podobny do mojego Rafajela Rafajel odszedł tego roku za tęczowy most. I mimo że w domu zostało jeszcze 5 szt. kociastych to i tak myśli o nim powracają przy każdej okazji. Jakbyś chciała zobaczyć zdjęcia to są w albumie pod linkiem Moje Koty.
Reszta towarzystwa urocza każdy inny, każdy piękny
Owocnego Barfowania
Basiek - 2016-09-16, 16:09
Nie przejmuję się opiniami ludzi . Czasem się zastanawiałam : Czy ja na pewno dobrze postępuję? Może ja się nie znam i nie mam racji? Dzięki Wam mam pewność , że idę właściwą drogą. Mój Julian, gdy brałam go z hodowli był mniejszy od innych kociaków. Teraz na barfie jest największy i najcięższy. Jego bracia ważą 4,5 kg i 5,2 kg, a Julcia 6,2 kg. Fakty mówią same za siebie
Shana55 widziałam zdjęcia Rafajela . Napisałam Ci, że może Rafajel wróci w innym futerku, jak mój Lucek. Opiszę, jak mój Lucjanek wrócił. Mojej Pani Doktor, miłośniczce kotów, urodziły się dwa malutkie kociaki, jeden czarny - Morus, drugi podobny do naszych kotełków. Mama maluchów-Kitka, po cesarce, nie interesowała się dziećmi. Pani Doktor je karmiła, a syn Kitki - Bogdan Teodor (wtedy miał 7 miesięcy) wylizywał przyrodnie rodzeństwo, spał z nimi i był cały czas w pobliżu. Pani Doktor nie mogła znaleźć imienia dla drugiego kociaka i wołała go Kitek, ale wiedziała, że to imię nie pasuje do niego. Podczas spotkania z Panią Doktor opowiadałam jej o moim Lucjanku, a ona mi powiedziała, że czuje się tak jakby słuchała opowieści o swoim małym kociaku, dla którego właśnie nie ma imienia. Pani Doktor zapytała mi się czy zgodzę się, aby brzdąc miał na imię Lucek, a ja oczywiście z radością "przyklasnęłam na propozycję". Tak mój Lucjan wrócił w innym futerku. Mogę go odwiedzić i przytulić i jest mi z tym lepiej . Shana55 może Rafajel też wróci...
Skipper - 2016-09-16, 16:57 
sheridens7 - 2016-09-16, 19:23 Basiek, Twoje koty są obłędnie śliczne, do zakochania A Lucek identyczny jak mój Karolek, bardzo Ci współczuję, że odszedł..
|
||||||||||||||
